Pazarlık Ayıp mı?

"Gözleri fırlamış"

Pazarlığın Ayıp Olduğunu Düşünen Bayan

                Sohbet git gide koyulaşmaya başladı. Önceleri havadan sudan şeklinde devam ederken yavaş yavaş birbirimizi tanımaya yönelik sorularla ve başlarından geçen olaylardan anlatımlar ve çıkarılan derslerle koyulaştı. Ben oldum olası sorular sormayı sevmem insanlara. Sorgu hâkimi gibi “adınız ne, kaç yaşındasınız, evli misiniz, bekar mı?..” falan bana göre değil. Ama konu konuyu açarken kendiliğinden sorulara cevaplar çıkıyordu zaten.

                Komşu bekardı, hanımı uzun yıllar yatalak kalmış ve onun tedavisiyle uğraşmış, Ankaralı, önceleri terzilik, daha sonraları bir terzi arkadaşının vasıtasıyla hat almışlar, taksi hattı. Bir dönem şoför çalıştırmış, arkasından terzi dükkanını devrettikten sonra taksiye kendi geçmiş ve yakın zamana kadar çalışmış gece gündüz demeden. Bu zamanlarda da ayda belli bir ücrete taksiyi kullanmayı birine vermiş hattın sahibi yine kendisiymiş.

                Çocukları evli ve onlarında çocukları var yani torun torba sahibi benim komşu. Halinden memnun, taksicilikten iyi para kazanmış zamanında ve Ankara’dan birkaç daire sahibi olmuş. Buradan da yazlık. Altında yeni Avrupa arabası, ama yalnızlık tak demiş canına. Her ne kadar çocuklarından bir şikâyeti olmasa da onlarla birlikte yaşamak istemiyor kendi evinde yaşamak istiyor evlenerek.

                Adaylar da varmış, hatta geçmiş günlerde gördüğümüz bayanın biri adaylardanmış ve birkaç gün birlikte zaman geçirmek için birliktelermiş.  Gezip dolaşırken ve oturup bir şeyler yiyip içmek için girdikleri yerlerde fiyat sorması ve pazarlık etmesi bayana tuhaf gelmiş, ayıp davranışlar olarak değerlendirmiş ve tartışmanın ertesinde ayrılmış olmayacak diye. Elektrik alamamış anlaşılan.

                Anlatışına bakılırsa yaptığı davranışlar gayet normal ama bayanın burnu Kaf dağında olduğu için pazarlığı ayıp görüyormuş. Turistik yöreleri hep biliriz, bire üç hatta beş isteyenler vardır sürekli. Gözünü açmazsan kazığı kat be kat yedin demektir.

                Benim de başımdan geçti öyle bir kazık olayı yıllar öncesinde. Yeni evliyim ve Kuşadası’na tatile gittik. Çarşı içinde ikindi vakti dolaşırken vitrinde çok hoşuma giden buldan bezinden bir bluz gözüme takıldı. Çok hoş duruyordu ve çok narin bir görünüşü vardı. Desenleri de çok hoş duruyordu. Hanıma gösterdim, bayıldı göresiye.

                İçeriye doğru girerken “İngilizce konuşacağım, çaktırma” dedim ve içeriye adım attık. Üzerinde etiket yoktu görünürde. Hanıma İngilizce birkaç kelime mırıldanarak girdik içeriye ve işaretle kaç lira olduğunu sordum İngilizce olarak.  25 Türk lirası dedi önce, ben burun kıvırınca 20 liraya indi, vur aşağı vur yukarı derken 13 liraya razı olmuştu İngilizce pazarlıkta.

                “Çok pahalı, ben Denizli'liyim ve Buldan'ı çok iyi bilirim” deyince şaşırdı birden. Bir süre şaşkınlığı devam etti ve hemen toparladı kendini. “Söylesene be abim benim, Türk olduğunu.” Diyerek elini uzattı tokalaşmak için. Tokalaştık bu arada “Şimdi durum değişti benim abim, sen benim abimsin şimdi, kaça alacaksın söyle vereceğim” dedi gülümseyerek. “Mal senin arkadaş, fiyatını söylersin, uygun gelirse alırım, gelmezse çıkar giderim, ona göre söylersin her halde.” Dedim gayet ciddi biraz da kızgınlığımı ifade edercesine.

                13 liradan yedi buçuk liraya düştü fiyat ve birkaç hamleden sonra 3,50 liraya aldık başlangıçta 25 lira olan bluzu. Hiç aklımdan çıkmadı bu olay ve Kuşadası’na gelen kafileler bu yüzden belli dükkanlardan alışverişini yapıp organizasyon dahilinde gezip dolaşmaya başlamışlardı o yıllarda ve daha sonralarında uzun bir süre. Aynı vatandaş kendisi de şikâyet ediyordu benzer durumdan “sokmuyorlar bu çarşıya gelen kafileleri” diyordu. Gülümsemiştim acı acı söylediğinde.

43/

                                                                                                         Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller