Aç, susuz ve uykusuz geçen üç gün

koltuklar

Üç günlük açlık, susuzluk ve uykusuzluğun ardından

                İçimdekilerin “şangırt” diye yere düşüp parçalandıklarını duyunca irkildim ve kısa sürede kendime gelmem gerektiğini söyledim beynime.Anlamıştım durumunu.

"Korkunun ecele faydası yok"

Korkunun Ecele Faydası Yok

İnsan duygularıyla, hissettikleriyle şekilleniyordu sanki. Ne kadar kötü hissedersen kendini o kadar da kötü olan yaşanmışlıklar seriliyordu ardı ardına, tam tersi de oluyordu. Ne kadar iyiysen, mutluysan her şey tozpembeydi bu yaşamda. İnsan kendini zorlayarak ne iyi edebiliyordu ne de kötü. Kötü hissetmek çok kolaydı belki ama iyi hissetmek oldukça zor görünüyordu sanki. İyi ve iyilikler bu kadar uzaktayken gel de iyi düşün ve iyi olmaya çalış. Dünyayı tersine çevirmeyle aynı şeydi.

Kaza Geliyorum Demez

"Ramak kala"

Yuvarlanmaya Ramak Kala

                Havaların iyice ısınmaya başlaması kanların akışını hızlandırıyor anlaşılan, yerimde durmayı hiç istemiyor durmadan hareket etmek istiyorum. Birkaç dakika daha bile kapalı yerde durmak sıkmaya başladı.

            Belki çalışırım, fırsatım olduğunda diye düşünerek bilgisayarı aldım yanıma notlarımla birlikte. Ne de olsa akşamları çok zamanım olurdu babam erken yattığı için diye düşünüyordum.

Ders

Ders

Ders

Kim ne derse desin,

Doğrularım, eğrilerim var benim;

Ah, bir bilsen!

"Hepsi bu"

Bu Kadar Hepsi

Ah!

Bir bilsen

İçimdekileri,

Anlamsız

"Keçileri saldım çayıra"

Anlamsız

“Kendine yabancı”

Derlerdi de

Anlamazdım

O zamanlar,

Bilmiyor

"Harabe"

Bilmiyor

“Hadi”

Diyor içim,

“kalk gidelim.”

Hain Gözler

"Hain Gözler"

Hain Gözler

İnsan,

Ne söylerse

İçindekileri söyler;

Taşıyorum

"Taşıyorum"

Taşıyorum

Ne atabildim,

Ne tutabildim,

Kendimi;

Direksiyona Geçerken

"Can burnumun ucunda olur daima"

Can Burnumun Ucunda

                Şantiyeden ayrıldım kısa süre sonra. Kafam biraz rahatlamıştı, az da olsa gülmek çok işe yaramıştı. Kendimi daha rahat hissederek yola çıktım. Zamanın oldukça önemli bir kısmını harcamıştım.

            Yolda giderken daha dikkatli olmaya çalışıyordum, trafik oldukça yoğunlaşmış. Tatili –hafta sonu- sahil kenarlarında değerlendirmek isteyenler yakın çevrelerden akın etmişti sanki. Genellikle bahar ve yaz aylarında kalabalık olduğunu görmüştüm her zaman.

Taş yağacak başımıza

"İşlenik demirler"

Oğlum, İşi bilicen, işe gitmeyecen

            “Allah seni inandırsın, hanım bile şaşırdı da melül melül bana baktı durdu, ne yapıyor bu mutfağın yolunu bile bilmeyen adam diye. Bir süre işini gücünü bırakıp beni seyrettiğini gördüğümde en son, gülücükleri ağzını ayırmıştı iyice. Vallahi gözlerinden korktum, fırlayıp çıkacaklar yuvalarından diye. 
           Bıraktım olduğu gibi, sonra da oturdum. Daha oturur oturmaz da kahveye başladı bir şey demeden ve dank diye koydu önüme, hiçbir şey demeden. Anlayamadım ben de durumu.”

Usta'ya Bakın Siz

"Bizim Usta"

Yükü hafifleyen Usta’nın Yaptıkları

                Çay kahve faslında bana takılmalar başladı tek tük ama çok fazla üstüme gelemiyordu kimse. Aynaya bakmak istedim önce suratımın nasıl göründüğünü merak ettiğimden dolayı. Suratım çok sert olmalı bu kadar çok etkilendiğine göre millet.  Arada bir gülümsemeye zorluyordum kendimi ama kendim bile inanmıyordum gülümsediğime, kaslar çok gergindi, kendim bile fark edebiliyordum her birini teker teker. Birisi tutup geriye asılıyordu sanki.

            Öğle vakti geçmek üzereydi artık, ne kalmıştı şunun şurasında eve gitmek için. Baktım olmuyor, dayanamıyorum sıkıntıya, birkaç saat kadar da erken çıkardım yola. İşlerim pek sıkışık değildi bu aralar. İyi bir fikir gibi geldi bana bu düşündüğüm ve biraz da olsa rahatlattı beni.

Değişen Halim

"Kimim ben?"

Değişik Biriydim Bu Gün

                Hafta sonunun gelmesi hem de korkutuyordu beni. Eve vardığımda ne ile karşılaşacağımı kestirememek oldukça tedirgin edici bir durumdu. Arada bir kendimi teselli etmeye kalksam da önüne geçemediğim bir duyguydu bu durum ve tüm enerjimi alıp götürüyordu üstüme çullandığı zaman.

            Arada kendimi ölçüp biçiyordum, acaba rahatsız mıyım diye ama rahatsızlık derecesinde olan bu korkumun altında yatan karşılaştığım durumlardı bir arada olduğumuz süre içinde. Korkumun kaynağını biliyordum ama çözümüyse bende değildi.

Soran olursa

"Bana Ne denilmiyor"

Bana Ne!

Soran olursa diye,

“ne yaptın bu güne kadar?”

Cevap hazırladım

Aklımda;

Hedef

"Hedef göründü"

Kaybolan Hedef

Tamam,

 Ulaştım

Demişken

Hedefe;

Kafamın İçindeki Kör Kazık

"Ne olacak?"

Kafamın İçindeki Kör Kazık

“Ne olacak?”

Sorusu

Kör kazık gibi

Çakılıp kalıyor

Çok zaman;

Kafamın içine;

Cevaplayamadığım tek soru

Bu

Son zamanlarda,

Kır Zincirleri bakla bakla

"Kır Zincirleri"

Zırvalıklar!

Bir gün olur da eğer

Başımın üstündeki bulutlar

Dağılır,

Yemek Kokulu Evler

"Güveçte Kuru Fasulye"

Yemek Kokusu

Yemek kokuları gelince burnuma

Evlerden,

Hayda Yavrum Hayda!

"Yoğurt"

Yiğitlerin Yoğurt Yiyişleri

Vücut su istiyor

Çorak topraklar gibi,

Çatlamış;

Aylardan Nisan

Nisan

Nisan

Sol yanımda

Bir sızı

Başladı yine

Kanatlar

"Kırık kanatlı"

Kırık Kanatlar

İçim,

Pır pır;

Tiryakiliklerim

Yelkenlim

Tütün ve Yelkenli

Tiryakiliklerim var
Benim;

Uyarı! Dokunmayın Yanarsınız!

"Emeklinin Karısı"

Dikkat, Emeklidir!

Şöyle, bir çay demlesem mi,

Gecenin üçünde?

Canım çekti de!

Sanık ve Tanık Aynı Olursa

Karar

Sanık ve Tanık

İhbar eder kendini

Adam,

Savcılığa;

“Suçum ağır,

Dayanamıyorum artık

Vicdanıma;

Razıyım idama.”

İçimi sızlatıyor Bazı şeyler, “Cızzzzz” Diye!

"Gözyaşı"

Cızzzzz!

Bazen

Bazı şeyler

“Cızzzzz”

Ettiriyor

İçimi;

Ne Yapmalı?

Sitem

Sızlanma!

Uyuyayım desem

Uyuyamıyorum,

Zamanı geçti;

300 Yıl Öncelerinden Gelen Sesler!

"Eskilerden gelen sesler"

Montaigne ve Denemeler

                Akşam çabuk mu oldu, neydi sanki ya da çok geç mi olmuştu yoksa akıl erdiremiyordum bir türlü. Yastığa başımı koyduğumda günü düşündüm sürekli. 

         Demek ki bilinçaltıydı bu, fışkırdılar adeta birer baloncuk gibi dışarıya.

Delikanlıyı Şaşırtan Soru

Takim

Soru ve Cevap

                “Delikanlı, diyelim ki sen yetmiş yaşındasın ve on bir tane çocuğun olmasını çok istiyorsun ve mutlaka yapmak istiyorsun. Ne yaparsın?” ciddi ciddi baktı delikanlının gözlerine. Ne olduğunu tam anlayamadı sorunun.

                “bir daha tekrarlar mısın sevgili amcacığım, şu sorunu?”

Tekrarladı, ama gülümseyerek yaptı bu sefer. Delikanlı ayağa dikildi çömeldiği yerden, etrafına bakındı önce, yutkundu. Ters cevap verse olmazdı, ne esnaflığa ne de delikanlılığa yakışırdı.

Aşkım, Kaç Çocuk İstersin?

"Çay"

                Aklından geçenlere kendisi de gülmeye başladı kıs kıs: arkadaşlarıyla birlikte felsefe, edebiyat, siyaset sohbetleri yaptıkları zamanlardı, gençlik zamanlarıydı: “ne günlerdi o günler, ah dönebilsem yine…” diye hayıflandı çayı tutmak için elini uzatırken. Çayı uzatan garsonun da gülümsemesi dikkatini çekmişti de aklından geçenlerin okunduğunu düşündü.

                Hani o futbol takımı kurmayı hayal ettiği zamanlar vardı bir de.  Sağ ayağını uzattı öne doğru. Kız arkadaşına dediklerini düşününce utandı biraz; “nasıl cesaret edebildin oğlum sen bunları o sıska, kara kuru kıza söylemeye?” hakikaten malmışsın be yavrum diye geçirdi sonra. Çayını karıştırdı acelesi varmış gibi.

                “Afferin kıza be arkadaş, hiç de korkmadan ‘neden olmasın, çok severim çocukları’” demişti de gülümsemişti utangaç utangaç.”  Biraz ileride oturan adam bakmaya başlayınca sesli düşünmeyi bırakıp sessiz düşünmeye başladı. Her şey –o an- gözlerinin önünde o zamanki kadar canlıydı.

Bu Gidiş Allende Gidişi!

"Sırıtan köpek"

Çömelmiş, Sırıtan Köpek

                Arabesk zamanlarını düşündü yol boyunca yürürken. Dalgınlığı, iş açmak üzereyken başına başkaları fark edip: “deli mi ne?” diyerek çark ediyordu bazen. “iyi ki telefonla ilgilenenlere denk gelmiyorum, yoksa koçlar gibi toslayacağız kafa kafaya…” diye mırıldanınca gülümsemek geldi içinden.

Babalar Korkar mı?

"Babalay koykmaz ki"

“Babalay Koykmaz ki!”

                “Babalay koykmaz ki, sen baba değil misin?...” cümlesi takılıp kaldı kulaklarında, uğuldayıp durdu; bazen arı kovanı gibi uğulduyordu kulakları da arılar sarmış gibi etrafını, kollarının arasına aldığı oluyordu başını, korumak için. Elleriyle arıları kovmaya çalışıyordu.

                “sahi! Yaramaz çocuk nasıl da düşünebildi, “ben baba değil miyim?..”  “Babalay koykmazmış!..”  “ben korktum oysa!..” “demek ki iyi baba olamam.” Vitrine baktı, gözlerinin içine. Vitrinin arkasında duran adam da kendisine bakıyordu acıyarak. Gözleri matlaşmış, hiçbir şey ifade etmiyordu. “ne diyorsun tanıdık?” diye sordu ona el sallayarak. Başını sallamakla yetindi sadece. Dudakları kıpırdamadı hiç. Bir süre bakışmaya devam ettiler hiç konuşmadan.

                “evet, bir çocuğum var benim de ama çoook uzakta, ulaşamıyoruz birbirimize…” gözlerinden bir damla yaş süzüldü, ha düştü ha düşecek yere; ellerinin tersiyle sildi düşmemesi için. Gerisi gelemedi yaşların. Birden musluk kapanıverdi. “ben nasıl babayım? Korkak baba!..”