Çatı Arasında İşlem Tamam

"Beyin kanaması"

Çatı Arası Düzenlemesi Tamamlandı

Çatı arasındaki bütün yazılı çizili kağıtları derleyip toplamıştı Dedenin torunu. Bir hafta kadar uğraşmıştı bu işle.
İşten gelir gelmez acele acele bir şeyler atıştırıp bazen kimsenin haberi bile olmadan nereye gittiğinin, doğruca çatı arasına çıkıyordu.

Buldukları kendisini çok şaşırtıyor bazen de inanamıyordu olan bitenlere. Anlayamadığı bir sürü şey oluştu kafasının içinde Dedesi ve dedesinin babası hakkında. Kendisi hiç tanımadığı için merak da etmişti ama kimseye de sormamıştı hiç.

İnsanın aile kökenlerini bilmesi önemli olmalı diye geçirdi aklından. Halbuki kendisi babası ve bir miktar da dedesi hakkında yarım yamalak bir şeyler biliyordu sadece. Öğreneceği oldukça fazla bilgi vardı burada, en azından 100 yıllık bilgilerdi kendisi için. Abartıyor muyum? Diye soruyordu bazen. Olmuş bitmiş yaşamlar işte, bugüne kadar ne fark etti ki bundan sonra fark etsin diye düşünmek ona aykırı gelmeye başlamıştı gözüne takılanlardan sonra.

Gece yarılarında gelip yatıyordu yatağına, karısı uyansa da bir şey söylemiyordu uykusu dağılmasın diye. Anlamıştı nereye gidip ne yaptığını. Bir gün çıkıp bakmıştı çatı arasına ve her şey dağılmıştı her yana. Merak edip bakmadı hiçbir şeye nasılsa kendisi anlatır bir gün diye. Hiçbir şeye dokunmamak en iyisiydi.

Dedesinin kendi babasına yalnız başına baktığını ve rahatsız olduğunu anlamıştı kıt kanaat, neden yalnızdı bilmiyordu. Rahatsızlığını da tam olarak anlayamamıştı henüz. Merak ediyordu onun için bir an önce her şeyi sıraya koymalıydı.

Dedesinin çocukluğundan olanlar da vardı. Şiirler vardı bir şiir defteri yazan defterde. Âşık olmuş, çocukluk ve gençlik aşkları vardı anlaşılan. Kızgınlıkları, kırgınlıkları, hevesleri, hedefleri…

Birkaç hikâyeye başlamış hepsi de yarım kalmışlar.

“Hayatımda önemli bir kesit” dediği bir durum yaşamış, duygu durumu oldukça dalgalanmış. Babası beyin kanaması geçirmiş ve acilen ameliyata alınmış doktorun dediğine göre ölüm yüzde yüzmüş ama yapılacak da başka bir şey yokmuş. Ameliyat kararını vermiş “Siz elinizden geleni yapın” diyerek doktora.

Koridorda beklemiş ameliyathaneden gelecek bir haberi duymak için ama olumlu bir haber de beklemiyormuş “Başınız sağ olsun, hastayı kurtaramadık, elimizden geleni yaptık.” Sözü kulağında çınlamış her saniye.

“şu hayat ne tuhaf, bir varmış bir yokmuş masal gibi sanki. Beş dakika önce var olan adam biraz sonra yok olacak belki de yok şu anda.” Diye kendine fısıldamış durmuş karşısında bekleyen bir hasta yakının sesiyle kendine gelmiş.

O zamandan sonra ölüm kol kola gezmiş dedemle ve dedemin babasıyla. Hiç de yabancılık çekmemiş ölümden. “Öldüğünde gülümsüyormuş zaten, görenler öyle söylüyor. Dalga geçmiş belki de ölümle, ne bileyim alay etmiştir onunla.  ‘Yendim seni’ demiştir ölümün yüzüne…

24/

                                                                                                         Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller