Nihayet Taşındık

Taşındık

            Yeni tutulan evin acil eşyalarını tamamlamanın arkasından ilk fırsatta taşınmaktı çabam. Mesaiden sonra gidip getirdim ihtiyar delikanlıyı ve alabildiğimiz kadar eşyayı ama kalanlar vardı daha. Bir sefer daha gidip gelmem gerekecekti ama bunu hafta sonuna bıraktım çünkü evi boşalttıktan sonra anahtarını ev sahibinin kendisine vermek istiyordum, diğer bir yandan da evin son halini teslim etmeyi daha uygun buluyordum.

            Hafta sonundan önce konuştum ev sahibiyle ve buluşma saatimizi belirledik. Daha önceden düşündüğüm durumu anlattım kendilerine ama önemli olmadığını, hiç de sorun etmememi söyleseler de ben ısrar ettim. Ufak, tefek de olsa temizlik gerekiyor olduğunu biliyorum çünkü. Orada ayrıldık ama birbirimizi görecektik daha sonraları sık sık.

            Seviniyordum elbette taşındığımız için çünkü ihtiyar delikanlı sürekli gözetimim altında olacaktı ve akşamda sabahta da olsa ilaçlarını düzenli alıp almadığını kontrol edebilme fırsatım olacaktı. Benden uzakta kaldığı sürelerde ilaçlarını düzenli almayı ve yürüyüşünü aksatıyor olması ciddi sorunlar yaratıyor ve hayaller görmesine neden oluyor, böyle durumlarda da bilinci yerinde olmadığından çevresine veya kendisine zarar verme riski doğuyor. Daha önceleri birkaç kez yaşamış olmamızdan dolayı en fazla korktuğum durumların başında geliyordu.

            Devlet hastanesine gittiğinde ilaçlarını değiştirmiş gittiği doktor. Her ne kadar değişmeyecek diye konuşsak da anlatamamış anlaşılan yalnız gittiği için. Benim işten dolayı o günlerde fırsatım olmadığından birlikte gidememiştik. Birkaç gün idare etsin birlikte tekrar gitmeyi düşünerek üzerinde durmadım.

            Hafta içinde fırsat yaratıp bir gün sabah erkenden birlikte gitmeyi planladık. O gün geldiğinde hazırlanıp çıkarken ben en son yüzüme su çarpıp havluyla kurularken ihtiyar delikanlı çıktı kapıdan. Acele ederek ben de arkasından çıktım sokağa ama bizim delikanlı yok ortalıkta. Ne yöne baktıysam da bir türlü bulamadım. Bir dakika geçmemişti hâlbuki arkasından çıkışım. Yirmi civarında basamak inecek ve üç yüz metre kadar yol yürüyerek durağa varacak. Bu işlerin normalde yapılması nereden bakılsa beş dakikayı buluyordu normal zamanlarda ama bu sefer kanatlanıp uçmuştu adeta ve görünen çevrelerde yoktu.

           

197/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller