"Japonya'da yaşlılar huzurevi yerine cezaevi seçiyormuş" |
Nihayet
taksitle bir diz üstü bilgisayar alabildim kendime. İnternet bağlatmayı düşünmedim
ilk anda çünkü: haziran ayında evden
çıkmamız gerekiyordu anlaşmamıza göre ve ev sahibi günlük veya haftalık olarak
kiraya verecekti.
Vınn
alarak çözdüm sorunu ve ilk araştırmak istediğim durum, yakın yerlerde babamı
rahatlıkla güvenerek bırakabileceğim bir bakım evinin olup olmadığıydı. Henüz durumu
kendisiyle görüşmemiştim ama ön bilgi edinmek iyi olacaktı.
Devlet veya
belediyelerin bakım evlerinde doluluk vardı ilk araştırmalarda öğrenebildiğim. Ancak
bir yer boşalırsa alınabileceğini ve de rahatsızlığı olmaması gerekliydi, rapor
isteniyordu. Kendi kendinin ihtiyaçlarını görebilir durumda olmalıydı istenen
şart.
Eğer
çalışmaya başlayabilirsem istenen bakım ücretini rahatlıkla karşılayabilirdim
ve çalışmayı bıraktığım zaman da kendim bakardım. Bu aralarda araştırmamı
yaparken aynı zamanda resmi kurumun birinden bir sosyal yardım görevlisinden
alabildiğim bakıcıların isimlerini alıp onlarla şartlarım hakkında görüşmeler
yapmak istiyordum.
Yalnız
kalmadan korktuğunu ve sıkıntı yaşadığını öğrenince ben de oldukça
etkilendiğimden çareler üretmeye çalışıyordum. İki ayağım bir pabuca sıkışmış
gibiydi, bir durum diğerine uymuyordu ama bir karar verilmeliydi mutlaka. Yardım
alabileceğim ya da isteyebileceğim kimsem yoktu.
Asıl sıkıntım bu durumdu galiba. Düşünmek bile
istemiyordum, düşündükçe eriyip gidiyordum kar topu gibi ve yok olacağım anı
bile hisseder, gözlerimin önünde canlandırır hale gelmiştim. Bu yüzden
düşünmemeyi seçiyordum.
Babamla
bakım evine yerleşme konusunu görüşmeye karar verdim ve görüştük, uzun bir
değerlendirme süreci yaşadık bir türlü kabul etmeyince. Bir ara kabul eder gibi
olunca hemen değerlendirmek istedim ve eşyalarından oldukça fazla bir kısmını
iki büyük bavula koyarak birlikte gittik.
Bir yer buldum
yakın ilçelerden birinde. Sahibi doktormuş, kendi yakını da rahatsız olduğu için ondan
yola çıkarak böyle bir durum düşünmüş. Bahçeli ve havuzlu, otelden
dönüştürülmüş bir yerdi. Yeşillikler içinde
güzel bir yerdi ama nedense bana kasvetli gibi geldi.
Mevcut durumda
beş veya altı kişi kadar yaşlı vardı. Demans rahatsızlığı görünüyordu
bazılarında. Yetmişli yaşlarda bir demanslı kadın gelip babamın elinden tutup
götürdü yanımızdan salona doğru. Salonu görebiliyordum oturduğumuz yerden.
117/
Devam edecek...
Dedenin Torunu
Görsel: Google Görseller
Merhaba, yazınız için teşekkürler. Bloggerların buluşma ve sosyal paylaşım noktasına sizi de bekleriz.
YanıtlaSilBlog World,
Silteşekkür ederim, görüşmek üzere hoşça kalın.