Dedemin Damıttıkları

             

"Kelebek-Çiçek"

  Dedem bu dönemde oldukça zorlanır hem kendisi hem de babası -benim büyük-büyük babam- ile birlikte oldukça rahatsız bir dönem geçirmişler ve kendi rahatsızlığıyla uğraşırken babasının rahatsızlığını da anlamaya çalışarak onun tedavisi yönünde oldukça büyük bir özveri gösterir. Gelecek uzun yıllar da gösterecek gibi görünüyor şimdilik yazılarında.

         Yaban bülbülleriyle oldukça dertleşiyor kendi kendine. Kimsesiz ve çaresizliğin getirdiği yükü tek başına taşımaya çalışır. Etrafında bir şey diyecek kimsesi yok, bi çare durumdadır. Zaman zaman kendinin de şaşırdığı davranışları olur ama kısa sürede fark ederek telafi etmeye çalışır.

                “Gidiyorum dediğinde; dur nereye? Diyenin olacak, yoksa eğer yalnızsın demektir veya bir gün yalnız kalacaksın demektir.  Garantisi yoktur, her zaman güçlü kuvvetli kalabilmenin; bir gün gelir bir fırtınaya tutulursan sallanmaya başlarsın, ayakların yerden kesilir ara sıra; işte bu sırada tutunabilecek dallar olduğundan emin olacaksın etrafında, yerini seçerken ona göre seçeceksin, tutundun tutundun; tutunamadın savrulursun fırtına nereye götürüp bırakırsa. Ha bir şey daha; tutunduğun dal sağlam olacak yeterli güçte, bileceksin tutunmadan önce, sessizlikte.

                Sessizlik tehlike işaretidir; kurtlar sofrası bu dünya, bir bakarsın kurt burnunun dibinde ve saldırmış paçana; sızısını hissettiğin anlarsın kurt mu, çakal mı olduğunu; bir de sürüyle varsalar vay haline o zaman; leşin bile bulunmaz, yenilip yutulur dakikalar içinde. Kısaca börtü böcek yemi de olmak vardır bu sofrada.

"Kök"

                Evlat, sofra dediğin evindir, ocağındır; eştir, yoldaştır. Nazını çekmeyen yoldaşa güvenme satılırsın bir gün.  Yoldaş yardır; yanı başında, kolunda; nefesini hissetmiyorsan her an ensende veya soğukta yanan suratında; üşüyeceksin demektir ayaz gecelerde, saklın çıkayım deme yola, yol bitmez ne kadar gayret göstersen de yolları bitiren adımlar değildir; yoldaştır, yoldaş.

                Her yoldaş diye birlikte çıktıkların yoldaşlık edemezler, yolda dökülürler arada birer ikişer, sakın bakma geriye; şevkin kırılmasın, yollar, kar, kış korkutmasın seni; tek başına bile olsan, yeter ki bil tek başına olduğunu ve tedbirini ona göre alırsın…”

                “Sakın kimseye alınıp darılma, bilesin ki zararın kendinedir yalnızca; kimse kimseye zarar veremez kendisi istemedikten sonra. Kararlarını kendin aldığında, sorumlulukları da senin omuzlarında dır, yüklenmesini bileceksin ve isteyeceksin; kimseye yükleyemezsin, yüklenmezler; ola ki kandın, öyle sandın, paylaştın, bil ki: ağırlaştıkça senin omuzlarına daha ağır olarak yükleneceklerdir her biri teker teker; kendi kararlarının sorumluluğunu yüklenmekten kaçınma ve havale etme kimseye…”

                “Epeyce değerlendirme yaptım kendime göre, ne bitmez şeylerle uğraşıp duruyoruz şu üç günlük yaşamda; bir kelebek kadar bile olamadığımızın farkına vardım, vardım ama artık benden geçti; hani, denir ya: ‘bir daha gelirsem Dünya’ya; ya da tekrar aynı şeyi yapacak olsam …’ diye; boş laflardır sakın kanma, ne anlamı var ki; yaşamayınca, denenmeyince tadına varılmıyor, öğrenilmiyor doğru eğri. Kalbinin sesini iyi dinlemişsen kararın büyük oranda doğru demektir, aksi halde deneyimdir senin için; bir daha değil bin defa da gelsen ve yüz bin defa da olsa yapsan her seferinde değişecektir sebep ve sonuçlar çünkü: hiçbir şey yerinde saymıyordur bu dünya da zaman diye bir canavar var yer yutar her şeyi ‘zaman en iyi öğretmendir, ne yazık ki bütün öğrencilerini öldürür’ diye bir söz duymuştum veya okumuştum bir yerlerde çok çoook eskilerden; aynen öyledir, doğrudur vesselam; ne acı değil mi? Kısaca güvende değiliz hiçbir şekilde tek güvencemiz yanı başımızda bulabileceğimiz bir nefes, nefestir ki bizi diri tutar, ısıtır üşümekten korur; tutunacak dalımızdır fırtınalarda.”

45/
Devam edecek...

                                                                                             Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller