Cumartesi, Şubat 10, 2018

Parkinson'u Yenme Teorim

yapboz

Teorim ve Beyinsel Çalışma

                Bilgisayar satan mağazanın önünden her geçişte içimde bir eksikliğin sızısını hissederek geçiyordum. Bir diz üstü bilgisayar almaktı amacım. Uygun taksitle alma imkânım vardı artık. İnternet konusunu da vınn ile çözmeyi düşünüyordum. Kısıtlı kullanarak daha ucuza getirebilirdim. Her kafaya bir şey takıldığında oyun salonlarına gitmek yoruyordu artık. Özellikle Parkinson konusunda güncel bilgilere ulaşma isteğim oldukça fazlaydı ve ihtiyaç halini aldı.
                Özellikle beyinle alakalı konulara kafam takılmaya başladı epeyce zamandan beri ama yeterli bilgiye ulaşabilmenin yolu yoktu yeteri kadar. İnternet kafelerde olmuyordu her zaman. Beyinsel faaliyetleri nasıl artırabilirim? Diye düşünmeye başlamıştım. Kas hareketleri yavaş yavaş yoluna girmek üzereydi. Epeyce yol kat etmiştik bu zamana kadar. Çok iyi direnç göstermişti hiç yılgınlığını belli etmeden.
                Basit hikâye kitaplarından almayı düşündüm bir ara ama okurken gözleri ağrıyordu, göz doktoru muayenesinden sonra yapılabilecek fazla bir şey yok, ameliyat gerekli deyince göz durumunu ikinci plana atmış olduk. Bu yaştan sonra ameliyat durumu çok riskliydi.
                Yapboz aldım basitlerinden. Hevesle yapmaya başladı. Heveslendiğini görünce sevindim ve kademeli olarak zora doğru ilerleriz diye düşündüm.
                Tek derdim vardı o da geçmişten bu güne taşımaktı düşüncelerini. Genellikle geçmişte yaşıyordu. Günlük uğraşılar bulmalıydım ve sürekli olmalıydı bana göre. Beyin işlevsel olarak organizasyon, kıyaslama ve organizasyon yapmalıydı. Özellikle planlama yapacağı alanlar bulmalıydım. Aynı zamanda günlük faaliyet olmalı, kendisini güne bağlamalıydı bu uğraşılar.
                Dün ile bu günü birbirinden ayırt edebilirse bana göre çok şeyi halletmiş olacaktık böylece hayal görmeleri de azalabilecekti teorik olarak.
                Kendimce çıkışlar arıyor nasıl hayata bağlayabilirim, geriye döndürebilirim? Sorusunun cevabını her saniye arıyorum. Bu günlere gelişimiz mucize oldu benim için. Ama hiç olumsuz düşünmeden çalışmamın faydasıydı belki de. Yılgınlık oluşturmadım yaşadığım zorluklardan. Tek gayem bilinci yerine gelsin, kendi ihtiyaçlarını kendisi görebilsin amacım vardı. Amacıma hemen hemen ulaştım. Ama daha da ötesi gerekli. Bir türlü olanları kabullenemiyor ve babamı zorluyordum sürekli.
                Bir süre yalnız bir yerlere uzağa hiç göndermedim. Genellikle beraberdik. Zaman zaman hafıza durumunu da yoklayıp duruyordum.

                En sonunda vücut organları ve beyin ve kan dolaşımı ile ilgili kendimce bir teori oluşturdum ve denemeye başladım.

                Teorime göre hareket ederse kaslar çalışacak ve enerjiye ihtiyaç duyacaklar. Enerji için kana ihtiyaç var kalp kan pompalayacak. Beyin daha fazla enerji üretme ihtiyacı hissedecek, beyne daha fazla kan taşınacak dolayısıyla beyin fonksiyonları zorlanarak ihtiyaçtan dolayı unutmuş olduğu işlevler geriye dönecekler.

Düzenli yürümekle sertleşen kasları açılmış oldu ve beyin kasların ihtiyaç duyduğu enerji ve koordinasyon için ilgili bölgeleri devreye girdi. Hafıza geriye tam olmasa da günlük işlerini görmesine yetecek oranda dönmüş oldu. Hafızayı çalıştırmak gerekliydi bunu da yapbozlar ve günlük iş bölümü ile koordinasyon ve planlamayı devreye sokmaya çalıştık. İşe yaradı görünüyor şimdilik.
Planlama yapması gereken durumları planlıyor, örneğin elektrik faturasını unutmuyor, fırından ekmek ve mutfakta eksik olan ihtiyaçları tespit edip onları alıp geliyor. Aslında yaptığımız şeyler onu günlük hayatın bir parçası haline getirmek oldu. Günlük hayattan kopuşunu engellemiş olup yaşama ortak olmasını sağladık böylece.
Şehir içi arabalara binip belli yerlere gidip gelebiliyor artık. Üzerindeki korku ve yılgınlık da ortadan kalkmış olduğunu anladım diğer taraftan da. Her şeyi yapmaya cesaret edebiliyor ancak ben cesaret edemediğim için bazı konularda yalnız bırakmak istemiyordum.  Örneğin yalnız başına köye gitmek istiyor.
               
115/
Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller

2 yorum:

  1. Yanıtlar
    1. Parkinson Hastaları Derneği,
      teşekkür ederim. yaşadıklarımız deneyimlerimizi anlatmaya çalışıyorum naçizane. Bu arada derneğiniz de benim için psikolojik destek oldu varlığını duyduğumdan itibaren.Bu durumu yaşamayanlar bir derneğin kıymetini anlayamazlar. Elden geldiğince tanıtımı yapılmalı.

      Sil

Yorumlar:
Hoş geldiniz.
İlginiz için teşekkür ederim.