yapboz |
Teorim ve Beyinsel Çalışma
Bilgisayar
satan mağazanın önünden her geçişte içimde bir eksikliğin sızısını hissederek
geçiyordum. Bir diz üstü bilgisayar almaktı amacım. Uygun taksitle alma imkânım
vardı artık. İnternet konusunu da vınn ile çözmeyi düşünüyordum. Kısıtlı
kullanarak daha ucuza getirebilirdim. Her kafaya bir şey takıldığında oyun
salonlarına gitmek yoruyordu artık. Özellikle Parkinson konusunda güncel
bilgilere ulaşma isteğim oldukça fazlaydı ve ihtiyaç halini aldı.
Özellikle
beyinle alakalı konulara kafam takılmaya başladı epeyce zamandan beri ama
yeterli bilgiye ulaşabilmenin yolu yoktu yeteri kadar. İnternet kafelerde
olmuyordu her zaman. Beyinsel faaliyetleri nasıl artırabilirim? Diye düşünmeye
başlamıştım. Kas hareketleri yavaş yavaş yoluna girmek üzereydi. Epeyce yol kat
etmiştik bu zamana kadar. Çok iyi direnç göstermişti hiç yılgınlığını belli
etmeden.
Basit
hikâye kitaplarından almayı düşündüm bir ara ama okurken gözleri ağrıyordu, göz
doktoru muayenesinden sonra yapılabilecek fazla bir şey yok, ameliyat gerekli
deyince göz durumunu ikinci plana atmış olduk. Bu yaştan sonra ameliyat durumu
çok riskliydi.
Yapboz
aldım basitlerinden. Hevesle yapmaya başladı. Heveslendiğini görünce sevindim
ve kademeli olarak zora doğru ilerleriz diye düşündüm.
Tek
derdim vardı o da geçmişten bu güne taşımaktı düşüncelerini. Genellikle
geçmişte yaşıyordu. Günlük uğraşılar bulmalıydım ve sürekli olmalıydı bana
göre. Beyin işlevsel olarak organizasyon, kıyaslama ve organizasyon yapmalıydı.
Özellikle planlama yapacağı alanlar bulmalıydım. Aynı zamanda günlük faaliyet
olmalı, kendisini güne bağlamalıydı bu uğraşılar.
Dün
ile bu günü birbirinden ayırt edebilirse bana göre çok şeyi halletmiş olacaktık
böylece hayal görmeleri de azalabilecekti teorik olarak.
Kendimce
çıkışlar arıyor nasıl hayata bağlayabilirim, geriye döndürebilirim? Sorusunun
cevabını her saniye arıyorum. Bu günlere gelişimiz mucize oldu benim için. Ama
hiç olumsuz düşünmeden çalışmamın faydasıydı belki de. Yılgınlık oluşturmadım
yaşadığım zorluklardan. Tek gayem bilinci yerine gelsin, kendi ihtiyaçlarını
kendisi görebilsin amacım vardı. Amacıma hemen hemen ulaştım. Ama daha da ötesi
gerekli. Bir türlü olanları kabullenemiyor ve babamı zorluyordum sürekli.
Bir
süre yalnız bir yerlere uzağa hiç göndermedim. Genellikle beraberdik. Zaman
zaman hafıza durumunu da yoklayıp duruyordum.
En sonunda vücut organları ve beyin ve kan dolaşımı ile ilgili kendimce bir teori oluşturdum ve denemeye başladım.
Teorime göre hareket ederse kaslar çalışacak ve enerjiye ihtiyaç duyacaklar. Enerji için kana ihtiyaç var kalp kan pompalayacak. Beyin daha fazla enerji üretme ihtiyacı hissedecek, beyne daha fazla kan taşınacak dolayısıyla beyin fonksiyonları zorlanarak ihtiyaçtan dolayı unutmuş olduğu işlevler geriye dönecekler.
Düzenli
yürümekle sertleşen kasları açılmış oldu ve beyin kasların ihtiyaç duyduğu
enerji ve koordinasyon için ilgili bölgeleri devreye girdi. Hafıza geriye tam
olmasa da günlük işlerini görmesine yetecek oranda dönmüş oldu. Hafızayı
çalıştırmak gerekliydi bunu da yapbozlar ve günlük iş bölümü ile koordinasyon
ve planlamayı devreye sokmaya çalıştık. İşe yaradı görünüyor şimdilik.
Planlama
yapması gereken durumları planlıyor, örneğin elektrik faturasını unutmuyor,
fırından ekmek ve mutfakta eksik olan ihtiyaçları tespit edip onları alıp
geliyor. Aslında yaptığımız şeyler onu günlük hayatın bir parçası haline
getirmek oldu. Günlük hayattan kopuşunu engellemiş olup yaşama ortak olmasını
sağladık böylece.
Şehir içi
arabalara binip belli yerlere gidip gelebiliyor artık. Üzerindeki korku ve
yılgınlık da ortadan kalkmış olduğunu anladım diğer taraftan da. Her şeyi
yapmaya cesaret edebiliyor ancak ben cesaret edemediğim için bazı konularda yalnız
bırakmak istemiyordum. Örneğin yalnız
başına köye gitmek istiyor.
115/
Devam edecek...
Dedenin Torunu
Görsel: Google Görseller
Tebrikler Halil bey
YanıtlaSilParkinson Hastaları Derneği,
Silteşekkür ederim. yaşadıklarımız deneyimlerimizi anlatmaya çalışıyorum naçizane. Bu arada derneğiniz de benim için psikolojik destek oldu varlığını duyduğumdan itibaren.Bu durumu yaşamayanlar bir derneğin kıymetini anlayamazlar. Elden geldiğince tanıtımı yapılmalı.