Saçma Sapan Gelecek Kaygıları

Depresyon

Sıkıntılar Bastırdı

                İşimiz bittiğine göre rahatlamam gerekirken sıkıntım artmaya başladı yavaş yavaş, bir sürü saçma sapan gelecek kaygısı taşıyan düşünceler doluşmaya başladı beynimin içine. Beynim yerinde patlayacakmış gibi oluyor, içimi alabildiğince sıkıntı bastırıyor, mideme kramplar giriyor, oracıkta ölecekmişim gibi acizlik içinde hissetmeye başladım kendimi.

                Ben acele ediyorum ama ihtiyar delikanlı çok rahattı, yemeklerini tezgâha bakarak seçip söyledi, benim iştahım hiç yok denecek kadar azalmıştı o anda ama midem kazındığı için açlıktan sigara altı olacak kadar bir şeyler yemek için zorladım kendimi ve bir çorba söyledim kendim için.

                Hesabımızı ödeyip karşıya geçtik ve durakta bekledik kısa süre, hemen geldi yeni garaja giden belediye otobüsü. Garajda indikten sonra hemen İzmir’e giden araçlara baktım sırada bekleyen arabanın on dakikası vardı, kendime bir su alarak sakinleştirici olan ilaçtan bir adet aldım büyük umut bağlayarak sıkıntımı hafifletir diye. 

                Bütün dikkatim midem ve içimdeki sıkıntıdaydı. Kimseyi kırmak istemiyordum ve ağzımı açmamaya kararlıydım bu sürede. Ağzımı açarsam yine kin, nefret ve kötü kızgınlık duygularımı kusacağımı biliyordum.
               Daha önceleri tekrarlamıştım çünkü ve bir süre sonra mantıklı düşünmeye çalıştığımda da pişmanlık acıları bastırmıştı uzun bir süre; bu sefer de kendime yüklenmeye başlıyordum olumsuzlukları birbiri arkasına sıralayarak; hayatımda hiç olumlu bir şey yokmuşçasına.
        Kendim bile şaşırıyorum bazen bu kadar mı kötüyüm ben diye! Yüreğimin yangısı, pişmanlıklarım hepsi bir araya gelince dünya yaşanılmaya değmez bir yer olup çıkıyor benim için.

67/

Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller