Müzik Ruhun Gıdasıymış

Tv

Adaletsiz Dünya

                Bugün diğer günlerden farklı gibi görünüyor gün, güneş iyi ısıtıyor. Yine karşı komşumla selamlaşarak yaptık kahvaltımızı. Onun radyosundan gelen güzel namelerin eşliğinde. “Müzik ruhun gıdası” dedikleri şeyi anladım galiba. İnsanı gevşeten rahatlatan hatta sıkıntılarını hafifleten bir şeyler var. Duygularını kıpırdatıyor bazen de depreştiriyor dertlerini. Olsun, her şeye rağmen güzel oluyor müzik sek uzaktan da olsa, kim bilir belki de tadı uzaktan olmasındadır. Hani insan bazen avucunun içindekinin kıymetini bilmez ya öyle bir şey belki de ne bileyim.

                “Oğlum sen iyi beyinsin de sana uygun iş yok bu dünyada” demişti taaa yıllar önce, gülüp geçmiştik hep birlikte. Sahi gerçek payı varmış galiba, benim hayalini kurduğum hiçbir şey olmuyor çünkü bu dünya da. Bana kalırsa öyle ahım şahım hayaller de kurduğumu hatırlamıyorum ama. Kafamı sokacak bir ev, beni anlayacak, benim de onu anlayacağım bir hatun, çocuğum hatta iki adet biri oğlan diğeri kız iki çocuk, bir de ayağımızı yerden kesecek araba; hepsi bu ömrümce kurduğum hayalin.

                Baksana kendime ait bir günüm bile yok, başkaları koskoca bir ömrü kendileri harcarlar kendi hesaplarına banaysa bir gün bile çok görülür, nerede adalet? Adaleti yokmuş, doğruymuş denilen bu dünya için. Artık ne adalet ne de bir şey bekliyorum bu dünyadan, beklediğim tek şey var o da ihtiyarın kendini bir an önce toparlayıp kendini idare edecek duruma gelmesi. İşte benim bütün meselem bu. Bu olursa belki arada kendim için yaşayabileceğim kısa da olsa zamanlar ayırabilirim, hayalim de bu kadar.

                Ne tuhaf, bir hayat bitecek benim hayat başlayacak belki de başka bir şey ortaya çıkmazsa, çıkmayacağının garantisi de yok üstelik. Her gün birbirinin tıpkısı neredeyse, yapılan başka bir şey yok. Sabahın köründe kalk, kahvaltı, kahve, belki biraz tavla, çık dışarıya yürü iki adıma bir dinlene dinlene, öğle yemeği ve ikindi yemeğinden sonra eve dönüş. Günlük yaşamın özeti ve açılımı işte bu kadar. Sahi unuttuğum bir şey var. Evde televizyon seyretmek de var günlük yaşamın içinde, ne büyük bir olay değil mi(?)

58/

Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller