Olumsuz Düşüncelerimin Esiri Oldum

"Umarım"

              Hiç mi olumlu bir şeyim yok benim, kimseye hiçbir iyilik yapmadım mı bu dünyada bu yaşıma kadar?
         Neden bu kadar zarar veriyorum çevreme ve kendime? Ne olacak bundan sonrasında yaşayıp da; ne geçecek, ne başaracağım bu saatten sonra? Gidenleri, kaybettiklerimi geriye getirmek mümkün mü?
          Elbette değil biliyorum ama düşünmeden de edemiyorum işte.

İçimde bir türlü hafifletemediğim özlemlerim, can çekişmelerim, yaşamaya çalışma zorlanmalarım, bıkkınlık, yorgunluk, umutsuzluk hepsi bir arada.
Ölüm çok hafif kalıyor çektiğim ıstırabın yanında.

    Ölüm kurtuluş gibi görünmeye başladı her ne kadar aptalca bir şey olduğunu bilsem de aklımdan silmek mümkün olmuyor. Etrafa bakınarak dikkatimi dağıtmaya zorluyorum kendimi ama her baktığım yönde olumsuzluklar okunuyor sanki. Gözlerimi yumduğumda da midem bulanmaya başlıyor hemen.

İki farklı Ölüm

Ölüm gelir

Alır götürür

Elinden,

Dilinden, gönlünden;

Anılarla yaşanır

Kabullenerek,

Bilerek,

Severek.

Gönülde ölenler olur bazen hayatta,

Kabullenilmez

Hiçbir zaman;

Yürekteki sızısıyla yaşanır

Ömür boyu.

Tam mührelendi derken yara,

Kaşınır birden;

Açılır yeniden,

Yeniden.

Arada fark var

Biri ölür toprak olur,

Can olur,

Gönülde ölür;

Yara olur,

Can alır;

İzi kalır,

Daima sızlayan.

69/

Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller