Sanık ve Tanık Aynı Olursa

Karar

Sanık ve Tanık

İhbar eder kendini

Adam,

Savcılığa;

“Suçum ağır,

Dayanamıyorum artık

Vicdanıma;

Razıyım idama.”

Açılır dosya

Hakkında,

İfadesi alınır,

Gönderilir yargıca,

Yargıç çağırır duruşmaya:

“….,

Yaş?”

"Yetmiş" der sanık,

“tanık var mı, tanık?”

Var,

“gelsin”

“Ben” der sanık,

Gelir göz göze.

“Bir fidanı susuz,

Korumasız

Ve

Yalnız

Bıraktım,

Çölün ortasında;

Kalakaldı açıkta,

Benden uzakta;

Merhem olamadım

Yanıklarına;

Yaşlı bir ağaca sarıldım,

Sonra;

Devam etti fırtına,

Destek oldum ona,

Yıkılmadı

Kaldı ayakta

Ama

Olanlar oldu bana

Bu arada,

Yenik düştüm vicdanıma;

Kaleyi savunmalıydım,

Tutmalıydım hepsini bir arada,

Bütün şartlarda,

Sarılmasalar da bana

Ama

Yapamadım,

Kaçtım sonunda;

Yenik düştüm

Kızgınlığıma,

Yaralarıma tuz basılmasına

Ve

Körükle gidilmesine, yangınlara;

Hatta

Yüzüme bile bakılmamalara,

İtimat edin tanıklığıma

Ve

Mahkûm edin beni idama,

As fermanımı boynuma

Razıyım cezama...

“Yaz kâtip

Karar:

İdam olmadığından yasalarda,

Ağır müebbet uygundur sanığa.”

Bakar adam ölü gözlerle

Yargıca:

“Hafiftir bu ceza bana,

Ben zaten zindandayım yıllarca, zindanda;

İçimin kör karanlığında,

Ne bir ışık huzmesi var,

Ne de hava,

Bu yüzden idamdı,

Kurtuluş bana."

Düştü yere sonra,

Hayal kırıklığı yarattı bu dava

Onda.

Çürümeye terk ettiler,

Kendi zindanında.

Bilinmez;

Ne kadar yaşar

Daha!

159/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller