Uyarı! Dokunmayın Yanarsınız!

"Emeklinin Karısı"

Dikkat, Emeklidir!

Şöyle, bir çay demlesem mi,

Gecenin üçünde?

Canım çekti de!

“Uyuyamazsın”

Diyecek

Herkes de,

Bilmiyorlar ki

Zaten uyuyamadığımı.

Emekliyim ben,

İşim yok zamanla;

Ne zaman, neyi canım isterse,

O zaman yaparım,

Önceleri zordu,

Hep sorardım kendime;

“ne olacak?” diye.

Ne olacağı yokmuş işte,

Her şey kafadaymış,

Kafayı değiştirdim ben de!

Şimdi gidiyorum mutfağa,

Çay demlemeye;

İçeceğim afiyetle,

Siz, uykunuzda cebelleşirken zebanilerle.

Emeklidir,

Ne yapsa yeridir işte;

Dokunmayın emeklinin keyfine(!)

Yeri gelir

Kaynana olur

Çöker karısının tepesine;

Karısı da alınca tavayı eline,

Tabanları yağlamıştır çoktaaan,

Girmiştir inine.

Yeri gelir

Düşer, ellilik çocuklarının peşine;

Kalkışır işlerini öğretmeye,

Biraz gücense de “he, he!” deyince;

Sinsice yol arar,

Kendini kabullendirmeye.

Hiç sormayın sakın,

“niye?”

Diye;

Siz de alırsınız nasibinizi,

Güle, güle.

Karışmayın işte,

Hah şöyle, J

Kıymetinizi bilip,

Oturun;

Oturduğunuz yerde.

Haaa!

Adam yerine koyun

Bir de!

Gücenmesin size. J

Oooo!

Hiç bakmayın öyle!

Ben böyle değilim,

Halim, selim kendi halimdeyim. J

Yutamadınız değil mi? J

Duyuyorum bazılarının dediğini;

“hadi canım sen de,

Bize ne?”

Hadi yutun, yutun afiyetle.

Sıra gelecek hepinize.

Fazla heveslenmeyin emme,

Azıcık da olsa iş bulun tepenizdekine,

Aksi halde;

Yularlar sizi,

Gezdirir dere, tepe.

Çok mu çok, ihtiyacı var meşguliyete.

160/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller