Cuma, Mart 16, 2018

İçimden bir ses

"Umut Çiçekleri- Kardelen"

Aldırma, Hangi Akşam Çıkmadı Sabaha!

Gecelere ne desem olmuyor,
Anlamıyor,
Her zaman bildiğini yazıyor,
Okuyor.
Anladım ki
İş bana düşüyor,
“geceyi gündüze çevir,
Aydınlat” diyor

İçimden bir ses;

“zaman, 
zaman hepsi;
Gece ve gündüz,
Ne fark eder ki?
Sen koyma farkı yeter ki!
Sık suyunu akan zamanın,
Avuçların arasında;
Damlasınlar toprağa,
Damla damla.”
Haklıydı o ses
Aslında,
“yapmalıyım” dedim
Akıllandığımda.
Ve
Sıktım suyunu akan zamanın
Zamanla
Avuçlarım arasında,
Damladılar toprağa
Damla damla.
Hikâye oldular,
Çimen oldular,
Gözyaşı,
Emek
Ekmek
Oldular,
Hepsinden öte
Hiç büyümediler
Hep çocuk kaldılar,
Çocukça yaşadılar
Keratalar.
Umut oldular,
Umut saldılar;
Daima,
Kara toprağa.
Önem vermiyorum artık;
Gece, gündüz ayrımına.
Baksana saatin 01.30’una;
Birisi başladı
Merdiven yıkamaya,
 İşe gidecekleri var biraz sonra,
 Sabahın alaca karanlığında;
Çocuklar gitmeye başlayacak okula.
Ne kaldı ki
Şunun şurasında
Sabaha.
Aldırma, aldırma sen;
Hangi akşam
Çıkmadı sabaha!

137/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller

4 yorum:

  1. Güzel bir siir olmus kaleminize saglik 😊

    YanıtlaSil
  2. Kardelenler baharın müjdecisi. İlk Malazgirt de görmüştüm. Karın altından sanki merhaba diyordu Dünya'ya. Çok güzeldi. Kaleminize sağlık çok güzel yazmışsınız. Tıpkı kardelenler gibi ümidi hissettiriyor.😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Saadet Sezer,
      teşekkür ederim. 1984-85'lerde ben de buunmuştum Malazgirt'te. evet kardelenler hep baharı müjdelerler. çaresizlikler içindeki çaredirler adeta. :)

      Sil

Yorumlar:
Hoş geldiniz.
İlginiz için teşekkür ederim.