"Ev bulundu"

Eve Hemen Bakalım Abi

Telefon çalmaya başlayınca yerimden hopladım sanki açtım telefonu nefesimi tutarak kulağıma dayadım. “Abi, hemen gelmen gerekiyor. Adamla konuştum. Yarın erkenden İzmir’de olmam gerekiyor, bakacaksanız gece, gündüz bakarız bu gün.” dedi.

            Boğulacak gibi oldum bir an, hala nefesimi tutmaya devam ediyordum. Beynim gecikmeli işliyordu telefondaki sesi. Önce yanlış anlamış olabileceğimi düşündüm “ne dedi, ne dedi?”

            “Abi, hemen gelmen gerekiyor, adam yarın sabah erkenden İzmir'e gidecekmiş. Eğer geleceksen bu gece bakalım eve.” Telaşlıydı arkadaşın sesi. Evde misafirler de vardı anlaşılan, arka planda kadın gülüşmeleri ve sesleri vardı, oldukça da kalabalık.

            “tamam, hemen çıkıyorum. Bir saat içinde oradayım. Beş on dakika kala orada olurum. Bakalım bu gece.” Ayaklarım yerden kesildi sanki havalarda uçuyordum sevinçten. Sanki dünya tersine dönmeye başladı benim için. Şansım dönmeye mi başladı ne?

            Hemen hazırlamış olduğum valizi aldım, babama da eşofmanlarını giydirip indim aşağıya. Arabada anlattım kendisine, pek istekli görünmüyordu ama emrivaki olmuştu artık. Sesini çıkarmadı hiç. Yolda giderken hayaller kuruyordum ev ile ilgili.

            Yolculuk çabuk bitti sanki zaman çok hızlı ilerlemişti benim için. Aydın’a girişe beş on dakika kala aradım arkadaşı. “tamam, abi, sen devam et, ben de adamı alıp eve giderken seni arar nereye geleceğini söylerim. Dikkat et!”

            Tam da Aydın’a girdim telefon tekrar çalmaya başladı. Arkadaş arıyordu yine. “Abi biz evin önündeyiz şu anda….” Yolu ve yeri tarif ettiğinde bildiğim yerlerdi. 

            Parkın yakınlarındaydı, tam da istediğim gibi bir yer. Buluştuk, eve çıktık. Birinci kat, oldukça geniş bir daireydi. Hemen içeriyi dolaştım öylesine bir göz attım. “tamam, tutuyorum.” Dediğimde adam bile şaşırdı. Belki de pazarlık falan bekliyordu veya eksik, gedikleri bahane edip fiyat kırmamı mı bekliyordu, neyse elimi uzattım tokalaşmak için. Babam arabada bekliyordu.

            Merdivenlerden inerken adam anahtarları tutuşturdu elime “Güle güle oturun beyefendi” diyerek. Biri dairenin diğeri de ana giriş kapısının anahtarıydılar. Adam acelesi varmış, ayrıldı hemen yanımızdan “daha sonra geldiğimde tekrar görüşürüz.” Dedi.

            Arkadaş arabayla evine bırakmak istediyse de adam istemedi yürüyeceğini söyledi. Arkadaştan rica ettim, hanımına söyleyip bir kişi bulması için, kabaca da olsa bir temizlik gerekiyordu, oldukça uzun zamandır girilmemiş eve anlaşılan. Havalansın diye birkaç pencereyi açtım.

            Hemen yakındaki parka oturup birer çay içerken arkadaş hanımıyla görüştü ve beş dakika süremedi tekrar arayışı, kalabalık olmaları sanıyorum işe yaramıştı. Kendilerine temizliğe gelen bayan yarın için boşmuş ve sabahleyin erkenden alınmasını istemiş evlerinden.  “ben hallederim abi gerisini, sen merak etme hiç.” Dedi arkadaş gülümseyerek. “ne gerekiyorsa alıp bırakırım eve, temizlik malzemesi falan yani…” para çıkarmak istedim,  “sonra, iş bitince toptan ödersin, faiziyle..” diyerek sırıttı iyice. Anlaşılan benden bile fazla sevinmişti duruma.

191/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller