İçimden bir ses

"Umut Çiçekleri- Kardelen"

Aldırma, Hangi Akşam Çıkmadı Sabaha!

Gecelere ne desem olmuyor,

Anlamıyor,

Her zaman bildiğini yazıyor,

Okuyor.

Anladım ki

İş bana düşüyor,

“geceyi gündüze çevir,

Aydınlat” diyor

İçimden bir ses;

“zaman, 

zaman hepsi;

Gece ve gündüz,

Ne fark eder ki?

Sen koyma farkı yeter ki!

Sık suyunu akan zamanın,

Avuçların arasında;

Damlasınlar toprağa,

Damla damla.”

Haklıydı o ses

Aslında,

“yapmalıyım” dedim

Akıllandığımda.

Ve

Sıktım suyunu akan zamanın

Zamanla

Avuçlarım arasında,

Damladılar toprağa

Damla damla.

Hikâye oldular,

Çimen oldular,

Gözyaşı,

Emek

Ekmek

Oldular,

Hepsinden öte

Hiç büyümediler

Hep çocuk kaldılar,

Çocukça yaşadılar

Keratalar.

Umut oldular,

Umut saldılar;

Daima,

Kara toprağa.

Önem vermiyorum artık;

Gece, gündüz ayrımına.

Baksana saatin 01.30’una;

Birisi başladı

Merdiven yıkamaya,

 İşe gidecekleri var biraz sonra,

 Sabahın alaca karanlığında;

Çocuklar gitmeye başlayacak okula.

Ne kaldı ki

Şunun şurasında

Sabaha.

Aldırma, aldırma sen;

Hangi akşam

Çıkmadı sabaha!

137/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller