65 yaş maaşı ve yarattığı psikoloji

                 

"Hastanın psikolojisi"

                     Havaların ısınmaya başlaması bizi de rahatlattı iyice. Arada kısa mesafelerde bulunan resmi bakım evlerini görmeye gidiyordum zaman zaman kendisine haber vermeden. Her gittiğim yer birbirinden farklı görünüyordu. Bazıları oldukça hoşuma da gitmişti. 

                Özellikle belediyelerin işlettiği yapılarda yerel özellikler daha da hakim görünüyor ve değişik bir sıcaklık veriyordu bana. 
              Her ne kadar dolaşsam da genellikle konuşmalarım yetkili ve çalışanlarla oluyordu, genel anlamda yerleşim ve bakım koşullarını öğreniyordum. Kalanların yüzleri umut veriyordu bana. Bazıları istisnaydı.

                Sosyal Yardım Vakfı’na uğradım bilgilenmek için.  Rapor almamız gerektiğini söylediler. Aynı zamanda da 65 yaş maaşı da başvuru yapmamız gerektiğini söylediğinde görevli delikanlının, önce şaşırdım, bir eziklik hissettim kendimce. Bu güne kadar kimseden aman ve yardım dilemeden yaşamımızı sürdürmüştük.

                Kendisinin de bu konuda hassas olabileceğini düşündüğümden kendimce olumsuz olarak baktım ve kendisiyle konuşmanın bir yolunu bulmalıydım uygun bir zamanda. Görevli delikanlıya olumsuz bir şey söylemeden teşekkür ederek ayrıldım yanından.

                Rapor almak için tam teşekküllü bir hastane olması gerekliydi bunun için de çevredeki hastaneleri araştırmak gerekliydi. Bir iki saatlik yolculuk sonunda ulaşabileceğimiz bir hastaneye gidip durumu çözebilirdik.

                Bir sabah kahvaltısında durumu konuştum kendisiyle. Hem 65 yaş maaşı ve hem de bir bakım-evine yerleşebilmek için sağlık, özürlülük raporu istendiğini anlattım. Anladığım kadarıyla olumsuz bakıyordu meseleye ancak bir süre sonra durumu değerlendirmiş kendince raporu almaya karar verdik. Amacı kendince emeklilik maaşı gibi değerlendirebileceği az da olsa maaşı olması olduğunu çok sonraları anlayacaktım.

                Özürlülük raporumuzu aldık ve maaş için başvuru yaptık. İnceleyip biz size bilgi veririz dediler. Bu arada ben de iş arayışına girdim ve kısa sürede bir iş buldum yakınlarında. İki saatlik bir yolculukla gelebilecektim yanına her hangi bir durum yaşandığında. İşe başladım yine.

                Hafta sonu cumartesi akşam gelip Pazar gününü birlikte geçirip pazartesi sabahı erkenden yola çıkıyordum işe yetişmek için.  Birkaç ay durum gayet iyi gitti. Bu arada 65 yaş maaşı da bağlanmış, morali daha da düzelmişti. Kendini emekli gibi hissedip daha rahat bir tavır sergilemeye başladığını ilk fark ettiğimde ben de çok sevinmiştim. Her ne kadar da olsa ihtiyacımız olmamasına rağmen onun psikolojisinde olumlu bir durum yaratması oldukça önemliydi.

122/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller