İlk, Özel Bakımevi Ziyaretimiz

"Bakımevi"

İlk anda babama iyi gibi geldi oradakilerin yakın ilgilerinden dolayı. Bir süre –yarım saat kadar-  sonra tekrar yanıma geldi. Biz, sahibi olan doktor ve elemanı olan hemşire bir bayanla konuşuyorduk. Babam gelirken arkasından ilk elinden tutup götüren yaşlı kadın da geldi.
Bir türlü babam elini kurtaramıyordu ondan. Oldukça çaba gösterdiği belliydi kurtulmak için. Gülümseyerek yanımıza geldiler ve babam bir sandalye çekip verdi yaşlı, demanslı kadına ve kendisi de çekip bir sandalyeye oturdu ama el eleydiler hala. Babam bana bakarak bir şeyler anlatmaya çalışıyor gibiydi gözlerinin içi gülerek.

Dikkatimi çekmişti durumu, kadının rahatsızlığını anlamış herhangi bir ters duruma karşın yanımızda, yakınımızda olmak istemişti belli ki. Belki kadın ters bir şey yapar diye çekinmiş olabilirdi.

Durumu öğle yemeğini yedikten sonra öğrenebildik. Yemekte de yan yana oturmuşlardı, yemekten sonra da çay içerken yine el ele ve yan yanaydılar. Babam kadını kırmak istemediği için anlayış gösteriyordu, açıkça anlamıştım durumu.

Durumlarını gören doktor anlattı kadının durumunu. Kadın kocasını kaybetmiş yakın bir zamanda, bir yıl kadar önce ve o zamandan beri rahatsızmış. Babamı da kocası diye düşünerek sahipleniyormuş.  İsim söylerken de kocasının ismini kullanıyormuş. Babam bu durumu gülümseyerek dinliyordu ve arada kadına bakarak ona gülümsüyordu. Acıdığı belliydi.

Çaylarımızı içtik ve babam kesin bir ifadeyle kalmayacağını söyledi. “Burası gerçekten çok güzel ama kalmak istemiyorum, oğlum çalışırsa da yanında giderim, çalışmazsa zaten beraber oluruz.” Dedi kimseyi kırmadan ve incitmeden. Kadına da dönerek, diğer elini kadının elinin üstüne koyarak “hanımefendi, benim gitmem gerekiyor, zamanı geldi gitmemin. Kendine iyi bak olur mu? Ben buraya bir daha gelmeyeceğim.” Demesi bizi şok etti.  Kadın ilk anlarda üzgün üzgün baktı babama ve o da diğer elini koyarak ellerin üstüne “güle güle git iyi adam, sen de iyi bak kendine” dedi ve arkadakilerden bir alkış koptu. Meğer kadın o güne kadar doğru dürüst bir cümle bile kurmamış.

Her ihtimale karşı bir kartvizit aldım ve oradan ayrıldık. Bavulları arabadan indirmemiştik zaten gerisin geriye getirdik. Ben ilk anda biraz kızar gibi olmuştum ama kendisine bir şey dememiştim. Normal karşılamıştım.

Araştırmaya devam ederken internette bir gazete haberi buldum, okuyunca beynimden vurulmuşa döndüm.  O andan sonra benzer olay haberlerine çokça rastladım artık. Çoğu bakım evlerinde özellikle özel olanlarda çok daha fazla görülen bir olaymış azı dönemlerde. Uyuşturucu ve sakinleştiricilerle yaşlıları sersemletip paralarını almışlar bankamatiklerden.

Bizim gittiğimiz yerin önceki sahipleri veya işletenleri de benzer olayı yapmışlar sonrasında da kapanmış o yer. Olaydan bir yıl kadar sonra bu yeni kişiler – doktor - kiralamış.  Bu durumu babama söylemedim ama iyi ki kalmamış diye de sevindim içten içe.  Bırakın öyle bir şey yaşamasını ihtimal bile vermek başımı döndürdü.

En iyisi resmi yerleri araştırmaktı galiba. Araştırmaya devam ettim.

118/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller