Tekrarlanan Hayal Görme

               

Gece

 Daha ilk hafta içinde yine bir gün akşamüzeri geldiğimde evde bulamayınca içime bir korku düştü ve biraz bekledikten sonra yine polisi aramak zorunda kaldım. Yine yarım saat içinde buldular ve bulunduğum yere getireceklerdi. Ben mahallede polis arabasından indiği görülürse diye rahatsızlık hissedince gelecekleri yol üzerinde hızla ilerleyerek kısmen de olsa oturduğumuz evden uzaklaşmış oldum ve yolda karşıladım polis arabasını. Beni tanıyorlardı artık ve derdimizi de biliyorlardı.

            Polis arabasından inmek istemiyordu o anda. Polisler inmesi gerektiğini ve kendilerinin de başka işleri olduğunu söyleyince indi bir an ve tekrar elini arabaya atarak sıkıca tutunup “ne olur bırakmayın beni bununla, tanımıyorum ben bu kişiyi” diye yalvarmaya başladı ve polisler durumu rahatsızlığını bilmelerinden dolayı dikkate almayarak yürümeye çalıştılar ancak sıkıca tutunarak arabayla birlikte hareket ediyordu. Çevikliği ve belinin o anda düzelmiş olduğu beni oldukça şaşırtmıştı.

            Polisler durmak zorunda kaldı ve ben yaklaşıp kolundan yakaladım ve “acıkmışsındır sen, haydi yemek yemeye götüreyim seni” diyerek zorladım kolunu ve bıraktı arabayı tutmayı. Polisler ayrıldı. Kolunu sıkıca tutarak hafifçe canı yanacak şekilde davranarak hayal dünyasından çıkmasını sağlamayı düşündüm ve faydası da oldu gerçek dünyaya hızla döndü. Bağırıp çığırmasını istemiyordum mahalleye rezil olurduk iyice. Kendisine de anlattım duyabileceği şekilde.

            Saatler oldukça ilerlemişti yine ve yemek yiyebileceğimiz bir yer bulduk. Yemekten sonrasında da bitkinliği belliydi eve geldiğimizde. Yatağına girip uyudu soyunmadan. Ben de uyandırmadım dinlensin diye ama kendim sabaha kadar hiç uyumadım.  Sabahleyin uyandı tuvalete gitmek için. Ben de kalkıp kahvaltı hazırladım ve birlikte kahvaltı yaptık. Arkasından ilaçlarını almak için odasına geçti. Yokladım,  dün yaşadıklarını tam olarak anımsamıyor ta ki ne zaman kolunu zorlamaya başladım işte o zamandan sonrasında yaşanılanları hatırlıyordu.

            Yapılacak azla bir şey yoktu. Tek yapılacak şey ilaçlarını düzenli almasını sağlamak ve yürüyüştü. Yürüyüş yapması kaslarını harekete geçirmesini sağlayıp daha fazla uyanık tutuyordu. Bu arada düşünmeye başladım kendisini günlük yaşama bağlayabilecek ne tür meşguliyetler yaratabilirim diye.  Ev içinde sorumlulukları olmalıydı kendisini aktifleştirecek. Mutlaka yapması gerektiğini düşündürecek şeyler olmalıydılar ve gücünü aşmamalıydılar. Ne veya neler olabilirdi?

201/

Devam edecek... Dedenin Torunu

Görsel: Google Görseller